Posadzka drewniana - jaki wybrać klej do parkietu
Submitted by addmean on Wed, 04/28/2021 - 21:28
Dobór kleju do parkietu powinno się rozpocząć od dobrania go do typu użytego gruntu, a później do rodzaju klepek. Innego kleju do drewna użyjesz w wypadku niedużych klepki, inny - w przypadku większych.
Author: Graham Hill
Source: http://www.flickr.com
Do niewielkich klepek o max. długości czterystu milimetrów wykorzystuje się kleje do parkietu dyspersyjne, są plastyczne, mieszczą wodę. Kleje jedno- a także dwuskładnikowe (tzw. proszkowe) mają podobne właściwości.
Wady: zawarta w nich woda może sprawiać problemy podczas układania pracujących gatunków drewna, np. buku. Niebezpieczeństwo odkształcenia się klepek jest większe w przypadku klejów proszkowych, bo przez pomyłkę można dodać trochę więcej wody, niż rekomenduje producent. W trakcie robót musimy baczyć, ażeby nie pobrudzić zewnętrznej powierzchni parkietu, zwłaszcza dębowego, albowiem klej zasadowy może spowodować popielate przebarwienia.
Klejenie parkietów o dużych jak też małych klepkach. Do dużych jak też małych klepek nadają się: kleje Murexin rozpuszczalnikowe z żywicami syntetycznymi – są mniej giętkie i wytrzymałe niż kleje dyspersyjne . Szybko wysychają.
Spodobał Ci ten artykuł? To super, sprawdź stronę (cdevelopment.pl/stan-surowy/) pod tym adresem. Przeczytasz tam większą ilość informacji na podobny temat.
Są nieczułe na warunki klimatyczne panujące w pomieszczeniu. Negatywy: po zakończeniu utwardzania tworzą nadzwyczaj twardą, jednak mało plastyczną spoinę; kleje jednoskładnikowe poliuretanowe - są bardzo plastyczne oraz wolniej się starzeją niż kleje rozpuszczalnikowe.
Wady: plastyczna spoina nie blokuje pracy drewna, natomiast to sprawia szybsze odkształcanie się drewna nawet przy niedużych zmianach wilgotności, szczególnie wtenczas, gdy elementy drewniane łączone są na styk; kleje poliuretanowe dwuskładnikowe – są bardziej elastyczne i mocne niż kleje rozpuszczalnikowe. Poza tym wolniej się starzeją. Negatywy: konieczność zmieszania dwóch komponentów kleju wiąże się z ryzykiem pomylenia proporcji oraz pozyskania kleju o gorszych właściwościach.
Wady: zawarta w nich woda może sprawiać problemy podczas układania pracujących gatunków drewna, np. buku. Niebezpieczeństwo odkształcenia się klepek jest większe w przypadku klejów proszkowych, bo przez pomyłkę można dodać trochę więcej wody, niż rekomenduje producent. W trakcie robót musimy baczyć, ażeby nie pobrudzić zewnętrznej powierzchni parkietu, zwłaszcza dębowego, albowiem klej zasadowy może spowodować popielate przebarwienia.
Klejenie parkietów o dużych jak też małych klepkach. Do dużych jak też małych klepek nadają się: kleje Murexin rozpuszczalnikowe z żywicami syntetycznymi – są mniej giętkie i wytrzymałe niż kleje dyspersyjne . Szybko wysychają.
Spodobał Ci ten artykuł? To super, sprawdź stronę (cdevelopment.pl/stan-surowy/) pod tym adresem. Przeczytasz tam większą ilość informacji na podobny temat.
Są nieczułe na warunki klimatyczne panujące w pomieszczeniu. Negatywy: po zakończeniu utwardzania tworzą nadzwyczaj twardą, jednak mało plastyczną spoinę; kleje jednoskładnikowe poliuretanowe - są bardzo plastyczne oraz wolniej się starzeją niż kleje rozpuszczalnikowe.
Wady: plastyczna spoina nie blokuje pracy drewna, natomiast to sprawia szybsze odkształcanie się drewna nawet przy niedużych zmianach wilgotności, szczególnie wtenczas, gdy elementy drewniane łączone są na styk; kleje poliuretanowe dwuskładnikowe – są bardziej elastyczne i mocne niż kleje rozpuszczalnikowe. Poza tym wolniej się starzeją. Negatywy: konieczność zmieszania dwóch komponentów kleju wiąże się z ryzykiem pomylenia proporcji oraz pozyskania kleju o gorszych właściwościach.
Author: Mitch Altman
Source: http://www.flickr.com
Po wymieszaniu można go używać jedynie przez godzinę lub dwie; kleje dwuskładnikowe poliuretanowo-epoksydowe - mają wszystkie zalety dwuskładnikowych klejów poliuretanowych, a prócz tego wykazują bardzo dobrą przyczepność do podłoża. Negatywy: kleju po wymieszaniu można używać wyłącznie przez godzinę lub dwie. Jego utwardzanie uzależnione jest od temperatury otoczenia – toteż można go stosować wyłącznie wtedy, jeśli temperatura podłoża a także powietrza nie jest mniejsza niż 10 oraz wyższa aniżeli 30°C.